Saturday, December 27, 2008
വിലാപങ്ങള്ക്കപ്പുറം
നമ്മുടെ കുട്ടികള്ക്ക് എന്തുപറ്റി? ഓരോ സംഭവങ്ങള് നടക്കുമ്പോഴും നാം പരസ്പരം പഴിചാരുകയും നിലവിളിക്കുകയും ചെയ്യന്നു. അപ്പോഴും സംഭവങ്ങളുടെ യഥാര്ത്ഥ കാരണം പരിഹരിക്കാതെ നിലനില്ക്കുന്നു. അത് തീവ്രവാദമായാലും വാഹനാപകടമായാലും ദുര്നടത്തമായാലും ഒരുവിധത്തിലും പരിഹരിക്കുന്നില്ല. കണ്ണീര്കഥകളെഴുതിയും കുറ്റപ്പെടുത്തലിന്റെ കെട്ടഴിച്ചും പകലുകളും രാത്രികളും കടന്നുപോകുന്നു. നമ്മുടെ കുട്ടികള്ക്ക് എവിടെയാണ് വഴിതെറ്റുന്നത്. കുട്ടികളുടെ വളര്ച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും മാതാപിതാക്കളുടെ നിരീക്ഷണവും മാര്ഗ്ഗനിര്ദ്ദേശങ്ങളും ശാസനകളും വേണ്ടുംവിധത്തില് ചെയ്യാന് സാധിക്കുന്നുണ്ടോ. അഥവാ അതിന് നാം സമയം കണ്ടെത്താറുണ്ടോ? ഇല്ലാത്തപക്ഷം കുട്ടികള് വഴിതെറ്റുമ്പോള് സങ്കപ്പെട്ടിട്ട് എന്ത് പ്രയോജനമാണുള്ളത്. ചെടിയുടെ വളര്ച്ചപോലെയാണ് കുട്ടികളുടെ വളര്ച്ചയും. രണ്ടും ശരിയായ രീതിയില് പരിചരിച്ചാല് ആരോഗ്യകരമായ വളര്ച്ചയായിരിക്കും. ഈയിടെ ഇന്ത്യയുടെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളില് നടന്ന കലാപത്തിലും മറ്റ് തീവ്രവാദ സംഭവങ്ങളിലും മുമ്പെങ്ങുമില്ലാത്തവിധത്തില് കേരളത്തിലെ യുവാക്കളുടെ പേരുകള് ഉയര്ന്നു വരുന്നു. അവര് അപരാധികളോ, നിരപരാധികളോ എന്നത് അന്വേഷണത്തിനും നിയമത്തിനും വിട്ടുകൊടുക്കാമെങ്കിലും കുട്ടികളുടെ, യുവാക്കളുടെ കാര്യത്തില് പ്രബുദ്ധരെന്ന് കരുതുന്ന മലയാളികള്പോലും എത്രമാത്രം ഉദാസീനരാണെന്ന് വ്യക്തമാകും.സംഭവങ്ങള് എവിടെ നടന്നാലും അതിന്റെ ആത്യന്തികഫലം അനുഭവിക്കുന്നത് മാതാപിതാക്കളാണ്. പ്രത്യേകിച്ചും അമ്മമാര്. മക്കള് നഷ്ടപ്പെടുമ്പോഴും, ചതിക്കുഴിയില് അകപ്പെടുമ്പോഴും ഓരോ മാതാവും അനുഭവിച്ചു തീര്ക്കുന്ന കണ്ണീരിനും വേദനയ്ക്കും പരിധിയില്ല. കലാപങ്ങളിലും സംഘര്ഷങ്ങളിലും തകരുന്നത് കുടുംബങ്ങളാണ്. കുടുംബിനികളാണ്. മാതൃഹൃദയങ്ങളാണ്. അവരുടെ തേങ്ങല് ശമിപ്പിക്കാന് നാം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്ന ഉപജാപങ്ങള്ക്കോ, ദുര്വാശിക്കോ സാധിക്കില്ല. മാതാപിതാക്കള് ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നാല് കൂട്ടുകാരിലൂടെയും മറ്റും കുട്ടികള് വഴിമാറിപ്പോകാനിടയുണ്ട്. സാംസ്കാരികവും ധാര്മ്മികവുമായ മൂല്യങ്ങളില് നിന്നും അകന്ന് എന്തെങ്കിലും കാര്യലാഭത്തിനുവേണ്ടി വഴിതെറ്റിക്കുന്നവരുടെ വലയില് കുട്ടികള് അകപ്പെട്ടാല്, ഒരിക്കലും വീണ്ടെടുക്കാന് കഴിയാത്തവിധത്തില് അവരെ നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നു. പിന്നീട് തീവ്രവാദികളായി മറ്റും വിശേഷിപ്പിക്കുന്നവരുടെ പേരുകളോട് ചേര്ത്തും അല്ലാതെയും വാര്ത്തകളില് നിറയുമ്പോഴായിരിക്കും കുട്ടികളുടെ മുഖം നമ്മുടെ കണ്മുന്നില് തെളിയുന്നത്.റോഡുകളിലെ നിലവിളിനാം ഓരോ ദിവസത്തേയും എതിരേല്ക്കുന്നത് റോഡപകടങ്ങളുടെ വാര്ത്തകള് കൊണ്ടാണ്. റോഡപകടങ്ങളെക്കുറിച്ചും, അപകടം വരാതിരിക്കാനുള്ള മാര്ഗ്ഗനിര്ദ്ദേശങ്ങളും മുറപോലെ നടക്കുന്നു. ഇതിന് ആരാണ് ഉത്തരവാദി? വാഹനമോടിക്കുന്നവരും റോഡിന്റെ സൗകര്യമില്ലായ്മയും വാഹനങ്ങളെ സംബന്ധിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥരും യാത്രക്കാരും എല്ലാം ഒരുപോലെ കുറ്റക്കാരോ, പങ്കാളികളോ ആണ്. കാരണം റോഡില് പാലിക്കേണ്ട നിരവധി സംഗതികളുണ്ട്. അവ ഓരോരുത്തരും എത്രമാത്രം കര്ക്കശമായി പാലിക്കുന്നുണ്ട്. ഒരാത്മ പരിശോധന നടത്തിയാല് മിക്ക അപകടങ്ങളിലും നമുക്കും ചെറിയ പങ്കില്ലേ. യാത്രാവാഹനം അല്പം വേഗത കുറയുമ്പോള് അസ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കുന്നവരാണ് നമ്മളില് ഏറെയും. അമിതവേഗതയില് വാഹനമോടിക്കാനുള്ള സംവിധാനം നമ്മുടെ നാട്ടിലെ റോഡുകള്ക്കുണ്ടോ. അതുപോലെ ഡ്രൈവര്മാരും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട പല കാര്യങ്ങളും പാലിക്കുന്നുണ്ടോ. കാല്നട യാത്രക്കാര് റോഡുമുറിച്ചു കടക്കുമ്പോഴും മറ്റും ട്രാഫിക് നിയമങ്ങള് അനുസരിക്കുന്നുണ്ടോ. പലരും ഇതൊന്നും കാര്യമാക്കാറില്ല. ഓരോ ദിവസവും നഗരങ്ങളിലും നാട്ടിലെ കവലകളില്പോലും നടക്കുന്ന അപകട മരണങ്ങളുടെ കണ്ണീര്ച്ചാലുകള് ഒഴുകിയെത്തുന്നത് അമ്മമനസ്സുകളിലേക്കാണ്. പിതൃവേദന സഹനത്തിലൊതുങ്ങുമ്പോഴും മാതൃവേദന കടുത്തനീറ്റലായി വീടകങ്ങളില് പതിഞ്ഞുനില്ക്കുന്നു.ഇത്തരം സംഭവങ്ങളിലെല്ലാം നിറയുന്ന യാഥാര്ത്ഥ്യം, നാം ഇനിയും ജീവിതത്തില് പാലിക്കേണ്ട പാഠങ്ങളിലേക്ക് മനസ്സ് ചേര്ക്കുന്നില്ലെന്നാണ്. ദുര്വിധികള് ഒഴിച്ചുനിര്ത്തിയാല് മിക്ക സംഭവങ്ങളും ലഘൂകരിക്കാന് നമുക്ക് സാധിക്കും. ഇത്തിരിനേരം ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചും ചുറ്റുപാടിനെ സംബന്ധിച്ചും അതിലുപരി നാം പാലിക്കേണ്ട ചുമതലാബോധത്തെക്കുറിച്ചും ഓര്ത്താല് കണ്ണീര്ച്ചാലുകളും ചോരപ്പുഴകളും ജീവിതത്തില് നിന്നും ഒരു പരിധിവരെ അകന്നുനില്ക്കും. കാലത്തിന്റെ മാറ്റം അംഗീകരിക്കുമ്പോഴും തിരിച്ചറിവിന്റെ കണ്ണും കാതും നാം ഉപേക്ഷിക്കാതിരിക്കുക. അത് ധാര്മ്മിക സമ്പന്നവും ആശ്വാസകരവുമായ ജീവിതത്തിന്റെ നടുത്തളത്തിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കാതിരിക്കില്ല. ഒരു പൂ വിരിയുമ്പോള് അനുഭവിക്കുന്ന സന്തോഷത്തേക്കാള് പതിന്മടങ്ങായിരിക്കും ഒരു പൂ കൊഴിയുമ്പോള് സുമനസ്സുകള് നേരിടുന്നത്.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
സിനിമ നിരൂപണങ്ങള് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഇവിടെ കണ്ടതില് സന്തോഷം
താങ്കളെ ബ്ലോഗിലൂടേയും വായിക്കുവാന് സാധിക്കുന്നതില് സന്തോഷമുണ്ട്. എല്ലാ ഭാവുകങ്ങളും നേരുന്നു.
Post a Comment